Strefa wiedzy

Istotą ulgi na działalność badawczo-rozwojową jest możliwość odliczenia od podstawy opodatkowania (dochodu) wydatków stanowiących koszty kwalifikowane poniesionych na wskazaną działalność. Ustawodawca w przepisach podatkowych zawarł zamknięty katalog wydatków, które mogą stanowić podstawę do wyliczania ulgi. Tym samym podatnik w ramach ulgi ma możliwość odliczenia od dochodu jedynie te wydatki, które klasyfikują się do jednej z ustawowych kategorii.

Ulga B+R została wprowadzona przez ustawodawcę w 2016 r., jednak od tego czasu znacznie zyskała na atrakcyjności – wysokość maksymalnych odliczeń w ramach ulgi sięga aktualnie 200% w odniesieniu do kosztów pracowniczych oraz 100% w zakresie pozostałych kosztów. Na przestrzeni lat został rozszerzony również katalog wydatków, które kwalifikują się do odliczenia w ramach ulgi, co również wpłynęło na zwiększenie jej popularności.

Badania naukowe i prace rozwojowe stoją u podstaw innowacyjności i postępu technologicznego. Mają one na celu nie tylko zwiększenie zasobów wiedzy, ale także wykorzystanie tej wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W Polsce, podmioty prowadzące tego typu działalność mogą skorzystać z ulgi podatkowej, jednakże nie każda taka działalność automatycznie kwalifikuje się do ulgi. W niniejszym wpisie blogowym zajmiemy się kwestią określenia, jakie kryteria muszą zostać spełnione, aby prace badawczo-rozwojowe mogły być uznane za kwalifikujące się do ulgi podatkowej. Zanalizujemy przesłanki twórczości, systematyczności oraz zwiększania zasobów wiedzy, które są kluczowe w tym kontekście, i omówimy interpretacje tych warunków na gruncie prawa podatkowego.

Opodatkowanie w systemie estońskim CIT wiąże się z wieloma obowiązkami dla podatników. W naszym najnowszym wpisie na blogu przybliżamy specyfikę tych zadań, począwszy od obowiązków ewidencyjnych, przez prowadzenie ksiąg rachunkowych, aż do wymogów dotyczących składania oświadczeń i deklaracji. Czy spółki korzystające z estońskiego CIT muszą zapewnić wyodrębnienie w kapitale własnym niepodzielonych zysków i niepokrytych strat? Jakie oświadczenia są wymagane od udziałowców? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziecie w naszym wpisie.

Zasadniczo okres opodatkowania estońskim CIT wynosi 4 lata podatkowe z możliwością przedłużenia o kolejne 4 lata podatkowe, jednak istnieją sytuacje, w których podatnik może utracić prawo do korzystania z tego systemu opodatkowania mimo braku upływu tego terminu.