CIT

Estoński CIT, czyli ryczałt od przychodów spółek, to korzystna forma opodatkowania, ale wiąże się z nim pojęcie ukrytych zysków, które mogą być problematyczne dla przedsiębiorców. Ukryte zyski to świadczenia pieniężne lub niepieniężne wykonane na rzecz udziałowców, akcjonariuszy, wspólników lub podmiotów z nimi powiązanych. Przepisy te mają na celu uniemożliwienie omijania opodatkowania dywidend poprzez różne formy transferów wartości.

Estoński CIT, znany również jako ryczałt od dochodów spółek, jest atrakcyjnym modelem opodatkowania, ale nie każdy przedsiębiorca może z niego skorzystać. Poniżej przedstawiamy najważniejsze wyłączenia i ograniczenia, które mogą uniemożliwić zastosowanie tego rozwiązania.    

Bezpieczna przystań dla pożyczek Regulacje „safe harbour” w kontekście pożyczek pomiędzy podmiotami powiązanymi ograniczają ryzyka oraz wymogi dokumentacyjne. Zasady te umożliwiają ochronę przed szacowaniem rynkowego poziomu oprocentowania umów objętych wskazanym mechanizmem, dzięki domniemaniu ich rynkowości. Co więcej, pożyczki te aktualnie nie podlegają obowiązkom sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, gdyż są z tego obowiązku zwolnione. Zatem jest to również mechanizm, który pomaga w optymalizacji kosztów sporządzenia tego rodzaju dokumentacji. 

Dnia 23 kwietnia 2024 r. opublikowano projekt zmian w ustawie o PIT oraz w ustawie o ryczałcie (dalej: „Projekt”), który zakłada wprowadzenie dla podatników PIT możliwości rozliczania się metodą kasową, czyli odroczenie momentu powstania opodatkowanego przychodu do czasu uregulowania płatności przez kontrahenta. Według zapowiedzi rządzących proponowane zmiany mają wejść w życie od 1 stycznia 2025 r. Kto będzie mógł skorzystać z metody kasowej? Z takiej formy opodatkowania będą mogli skorzystać przedsiębiorcy, którzy rozliczają podatek dochodowy od osób fizycznych:  

• Według zasad ogólnych (skala podatkowa);  
• Według podatku liniowego;
• Według ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych; 

Do głównych zalet Funduszy Inwestycyjnych Zamkniętych (FIZ) należy dywersyfikacja ponoszonego ryzyka ekonomicznego dzięki powierzeniu środków podmiotowi, który specjalizuje się w dokonywaniu inwestycji, tj. towarzystwu funduszy inwestycyjnych. Wykorzystanie FIZ-u daje także możliwość przeprowadzenia skutecznej sukcesji majątku i uniknięcie jego rozdrobnienia. Dodatkowo zaletą jest przewidziane zwolnienie podatkowe z pewnymi wyjątkami dotyczącymi inwestycji związanych ze spółkami nieposiadającymi osobowości prawnej dla funduszy inwestycyjnych zamkniętych.

Ryzyko zidentyfikowania nieprawidłowości w ramach kontroli wzrasta i wiąże się z coraz większą specjalizacją organów administracji skarbowej oraz starannym doborem podmiotów będących obiektem działań kontrolnych. Wzrasta zatem liczba kontroli zakończonych tzw. domiarem podatkowym. Organy podatkowe dysponują także szerszym wachlarzem narzędzi analitycznych, a pozyskane w ten sposób informacje są wyższej jakości.

Fundusze inwestycyjne umożliwiają swoim uczestnikom zbiorowe inwestowanie środków pieniężnych we wspólnym interesie w określone odpowiednimi regulacjami papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe.

W Polsce fundusz inwestycyjny może zostać utworzony jako:

• fundusz inwestycyjny otwarty (FIO),
• specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty (SFIO),
• fundusz inwestycyjny zamknięty (FIZ).

Cyfryzacja dotyka coraz więcej obszarów naszego życia. Nie inaczej jest w sferze podatków.  Formularze TPR na potrzeby raportowania cen transferowych, bo o nim dziś słów kilka, są od tych za rok 2022 składane w postaci formularzy online. Niemniej jednak, pomimo oczywistych korzyści, jakie niesie ze sobą cyfryzacja, podatnicy często napotykają różnorodne problemy, w szczególności te techniczne podczas składania wskazanego formularza w nowej formie.