Fundacje rodzinne w porównaniu do innych rozwiązań sukcesyjnych
W związku z brakiem instytucji Fundacji rodzinnej w Polsce umiarkowanym zainteresowaniem wśród przedsiębiorców cieszyły się Fundacje zagraniczne, jednak pewną „barierą” dla potencjalnych fundatorów był fakt, że dany mechanizm funkcjonuje według obcego porządku prawnego. Alternatywą wobec Fundacji rodzinnej w Polsce mogą być fundusze inwestycyjne, w szczególności Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Aktywów Niepublicznych jednak w tym przypadku koszty prowadzenia takiego mechanizmu są zdecydowanie wyższe niż Fundacji Rodzinnej.
Fundacje zagraniczne
Elementem, który skutecznie zniechęca część przedsiębiorców przed założeniem Fundacji zagranicznej nie jest jedynie nieznajomość zagranicznego porządku prawnego, ale także wysokie koszty prowadzenia oraz obsługi prawnej tej instytucji. Również należy mieć na względzie fakt, że prowadzenie Fundacji zagranicznej wiąże się z koniecznością podróży zagranicznych do siedziby fundacji w danym państwie, co stanowi niezbyt ekonomiczne rozwiązanie pod względem czasowym jak i finansowym, w ogólnym rozrachunku może okazać się, iż rzeczywiste korzyści finansowe są zdecydowanie niższe niż oczekiwane z uwagi na ww. koszty dodatkowe.
Ponadto, w przeciwieństwie do polskiej Fundacji rodzinnej lokowanie środków przez polskich rezydentów w Fundacjach zagranicznych wiąże się z ryzykiem, że organy podatkowe w toku potencjalnej kontroli uznają, iż ma miejsce unikanie opodatkowania.
Fundusze Inwestycyjne Zamknięte
W kontekście rozwiązań sukcesyjnych narzędziem, któremu warto poświęcić uwagę są Fundusze Inwestycyjne Zamknięte, mogą wydawać się atrakcyjne m.in. z uwagi na przewidziane zwolnienie przedmiotowe w ustawie o CIT – m.in. zyski płynące z działalności przedsiębiorstwa/spółek wniesionych do funduszu są zwolnione z opodatkowania.
Również istotnym czynnikiem w procesie inwestowania jest oszczędność czasu, który potencjalnie mógłby zostać przeznaczony na budowę strategii inwestycyjnych oraz oferowane przez fundusz wsparcie w zarządzaniu powierzonym kapitałem, gdyż to zadaniem funduszu jest prowadzenie skomplikowanych czynności związanych z analizą trendów giełdowych czy sytuacji ekonomicznej emitentów. Wsparcie w zarządzaniu kapitałem i powierzenie funduszom obowiązków w zakresie analizy rynku może skutkować dla inwestorów obniżeniem ryzyka inwestycyjnego oraz większą stopą zwrotu z inwestycji.
Kolejną zaletą funduszu inwestycyjnych jest bezpieczeństwo powierzonych środków, bowiem jak zostało wcześniej wskazane fundusze inwestycyjne działają w oparciu o szereg regulacji prawnych, których celem jest zapewnienie bezpieczeństwa powierzonych środków – ustawodawca w celu zabezpieczenia środków uczestników funduszy wprowadził specjalne regulacje chroniące inwestorów, są to przykładowo: bieżący nadzór KNF nad działalnością funduszy, odrębna osobowość prawna od instytucji zarządzającej funduszem (tj. TFI), dzięki czemu w przypadku upadłości podmiotu zarządzającego środki zgromadzone przez fundusz są bezpieczne.
Niestety, utworzenie i prowadzenie ww. narzędzia jest związane z koniecznością poniesienia wysokich kosztów ze szczególnym naciskiem na koszty prowadzenia funduszu inwestycyjnego, na który składają się m.in. wydatki związane z:
- pokrywaniem kosztów TFI;
- ustanowieniem depozytariusza;
- zapewnieniem wymaganego poziomu kapitałów;
- spełnieniem rygorystycznych wymogów sprawozdawczych.
Wskazane powyżej wydatki to tylko przykładowe koszty, które są ponoszone w toku działalności funduszy inwestycyjnych w związku z tym tworzenie i utrzymanie tego struktury może okazać się nieopłacalne dla wielu inwestorów/przedsiębiorców.
Ponadto, kwestią, która może okazać się uciążliwa to rygorystyczne wymogi sprawozdawcze i formalizm nieodłącznie związany z prowadzeniem funduszy inwestycyjnych. Tego rodzaju fundusze muszą działać w oparciu o szereg regulacji prawnych, stale kontrolować spełnienie ustawowych wymogów oraz wypełniać procedury dotyczące płynności i wyceny aktywów.
