Podstawa opodatkowania w estońskim CIT
Do podatników, którzy wybrali opodatkowanie estońskim CIT, zastosowanie mają odmienne niż w klasycznym CIT regulacje, dotyczące ustalania podstawy opodatkowania. Dochód z tytułu ukrytego zysku czy dochód z tytułu zmiany wartości składników majątku to nowe kategorie, które podlegają opodatkowaniu w ramach estońskiego CIT.
Przedmiot opodatkowania estońskim CIT
Zatem, opodatkowaniu estońskim CIT podlegają następujące kategorie dochodów:
- dochód z tytułu podzielonego zysku lub zysku przeznaczonego na pokrycie strat bilansowych,
- dochód z tytułu ukrytych zysków,
- dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą,
- dochód z tytułu zmiany wartości składników majątku,
- dochód z tytułu zysku netto osiągnięty w każdym roku stosowania estońskiego CIT (w przypadku braku wypłaty zysku i zakończenia stosowania tej formy opodatkowania)
- dochód z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych.
Poszczególne kategorie dochodów
Dochód z podzielonego zysku odpowiada wysokości zysku netto wypracowanego w okresie opodatkowania estońskim CIT w części, w jakiej zysk ten jest przeznaczony do wypłaty wspólnikom. Dochód z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat stanowi zysk netto wypracowany w okresie opodatkowania estońskim CIT w części, w jakiej przeznaczono go na pokrycie strat powstałych w okresie poprzedzającym okres opodatkowania estońskim CIT.
Dochód ze zmiany wartości składników majątku jest równy nadwyżce wartości rynkowej składników przejmowanego lub wniesionego w drodze wkładu niepieniężnego majątku ponad wartość podatkową tych składników i powstaje w sytuacji łączenia, podziału, przekształcenia podmiotów lub wniesienia w drodze wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.
Dochód z tytułu zysku netto ustala się dla podatnika, który zakończył opodatkowanie ryczałtem. Jest on równy sumie zysków netto osiągniętych w okresie opodatkowania estońskim CIT w części, w jakiej nie były one zyskami podzielonymi lub nie zostały przeznaczone na pokrycie straty.
Dochód z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych stanowi wartość przychodów i kosztów, które podlegają – zgodnie z przepisami o rachunkowości – zarachowaniu i uwzględnieniu w zysku (stracie) netto, ale nie zostały w nim uwzględnione. Obowiązek podatkowy z tego tytułu – jak wskazano w Przewodniku do Ryczałtu od dochodów spółek[1] – powstaje w roku podatkowym, w którym te przychody lub koszty powinny być zarachowane.
[1] https://www.gov.pl/web/finanse/ryczalt-od-dochodow-spolek–objasnienia-podatkowe
