VAT

Wprowadzona z dniem 1 stycznia 2025 r. procedura szczególna SME umożliwia drobnym przedsiębiorcom mającym siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej korzystanie ze zwolnienia podmiotowego z VAT w innych państwach członkowskich UE, na których terytorium prowadzą sprzedaż.

Decyzja o sprzedaży firmy to jeden z najważniejszych kroków w działalności przedsiębiorcy. Proces ten wiąże się nie tylko z aspektami prawnymi i biznesowymi, ale także z obowiązkami podatkowymi. Warto wcześniej dowiedzieć się, jakie podatki obowiązują przy sprzedaży firmy, aby dobrze przygotować się do transakcji i uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek. W tym artykule wyjaśniamy, jakie opodatkowanie obowiązuje przy sprzedaży firmy i od czego zależy jego wysokość.

Omawiana sprawa dotyczyła osoby fizycznej – rolnika, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, prowadzącego działalność w zakresie produkcji mleka. Podatnik ten nabywał działki gruntowe celem powiększenia gospodarstwa, przy czym nabycie to nie podlegało opodatkowaniu VAT. Na skutek decyzji wojewody własność części działek gruntowych, na których znajduje się gospodarstwo podatnika została przeniesiona na rzecz Skarbu Państwa w celu realizacji inwestycji drogowej. Jednocześnie wojewoda wszczął postępowanie w celu ustalenia wysokości odszkodowania należnego podatnikowi z tego tytułu. W związku z tym podatnik wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji podatkowej stojąc na stanowisku, że w zakresie omawianej transakcji nie można go uznać za podatnika VAT, z czym nie zgodził się jednak Dyrektor KIS.  

Przestrzenie w centrach handlowych, w których zainstalowane są urządzenia (automaty rozrywkowe) przeznaczone dla dzieci nie stanowią „parków rozrywki”, a tym samym nabycie żetonów pozwalających na korzystanie z tych urządzeń nie stanowi prawa wstępu do takiego parku. W konsekwencji, w takiej sytuacji nie ma podstaw do zastosowania obniżonej stawki podatku VAT (postanowienie TSUE z 14 marca 2024 r., C-576/23, Elite Games SRL)

W omawianej interpretacji Dyrektor KIS po raz kolejny odniósł się do skutków w VAT związanych z przekazaniem nieruchomości do fundacji rodzinnej, przy czym tym razem organ oceniał nieodpłatną czynność użyczenia. Omawiana interpretacja została wydana na wniosek osoby fizycznej będącej właścicielem kilkudziesięciu lokali mieszkalnych („Wnioskodawca”). Nieruchomości te były wynajmowane w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej.

WSA w Rzeszowie wyrokiem z 28 maja 2024  r. sygn. I SA/Rz 77/24 oddalił skargę fundacji na interpretację indywidualną w przedmiocie odmowy stosowania indywidulnych prewspółczynników w VAT. Sąd zgodził się z Dyrektorem KIS, że zaproponowane przez fundację prewspółczynniki do odliczenia VAT są nieprecyzyjne i nie odzwierciedlają specyfiki działalności fundacji. Fundacja, zarejestrowana jako podatnik VAT, prowadzi działalność statutową (którą uznała za niepodlegającą VAT) oraz gospodarczą (opodatkowaną VAT). Wystąpiła o interpretację, czy może stosować różne prewspółczynniki do odliczenia VAT w zależności od rodzaju działalności i ponoszonych kosztów.

W wyroku 7 sędziów z 24 czerwca 2024 r. (sygn. akt I FSK 1661/20) Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że cesja praw i obowiązków z umowy deweloperskiej, przed wydaniem przez dewelopera cedentowi lokalu do posiadania, za zapłatą tzw. „odstępnego” stanowi świadczenie usług a nie dostawę towarów. W konsekwencji, w przypadku lokali mieszkalnych, taka cesja nie będzie opodatkowana stawką 8% VAT, lecz podstawową stawką 23% VAT. NSA zwrócił uwagę na ekonomiczny charakter omawianej transakcji, która, jego zdaniem, polega na zbyciu prawa majątkowego polegającego na umożliwieniu cesjonariuszowi wstąpienie w prawa i obowiązki przysługujące cedentowi względem dewelopera.

Omawiana opinia została wydana dnia 25 kwietnia 2024 r. w sprawie C-60/23 Skatteverket przeciwko Digital Charging Solutions GmbH (DSC). DSC prowadzi w Szwecji działalność polegającą na zapewnieniu użytkownikom pojazdów elektrycznych dostępu do sieci punktów ładowania obsługiwanych przez operatorów, z którymi DSC zawarła odrębne umowy. DCS zapewnia użytkownikom pojazdów elektrycznych kartę i aplikację uwierzytelniającą umożliwiającą ładowanie pojazdów w tych punktach. Na podstawie faktur otrzymanych od wspomnianych operatorów DCS co miesiąc wystawia faktury użytkownikom z tytułu ilości dostarczonej im energii elektrycznej. DCS pobiera również od swoich klientów comiesięczną, stałą opłatę z tytułu dostępu do aplikacji, niezależnie od tego, czy użytkownik faktycznie nabył w danym okresie energię elektryczną.