Know-How w świetle ustawy o CIT

Anna Nowakowska

Tel: +48 791 004 869

Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”) posługują się pojęciem Know-How, jednak nie zawierają jasnej definicji tego pojęcia. W ustawie o CIT możemy znaleźć jedynie krotką definicję, która nie wskazuje konkretnych przesłanek ani dokładnego rozumienia tego pojęcia. W „słowniczku” omawianej regulacji wskazano, że Know-How stanowi równowartość udokumentowanej wiedzy nadającej się do wykorzystania w działalności przemysłowej, naukowej lub handlowej.

Zwięzła i krótka definicja nie wyczerpuje znaczenia omawianego pojęcia, a tym bardziej nie wskazuje przesłanek, które dane informacje muszą spełnić, by zostać zakwalifikowanymi na gruncie ustawy o CIT jako Know-How. W związku z trudnością w dokładnym zdefiniowaniu należy sięgnąć do interpretacji podatkowych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. W praktyce interpretacyjnej przyjęto szerokie rozumienie omawianego pojęcia, wielokrotnie podkreślano, że Know-How nie składa się jedynie z informacji o charakterze technicznym, lecz również obejmuje wiedzę organizacyjną, czy handlową.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (interpretacja indywidualna sygn.: 0114-KDIP2-3.4010.6.2019.2.SP) podjął się zdefiniowania omawianego pojęcia, które określił jako zdolność, wiedzę lub umiejętność uzyskania określonego rezultatu lub prowadzenia jakiejś działalności,  składające się z wiadomości i doświadczeń o charakterze technicznym, administracyjnym, finansowym albo innego rodzaju, nadających się do stosowania w pracy przedsiębiorstwa lub
do wykonywania zawodu.

Ponadto Komisja Wspólnot Europejskich w celu doprecyzowania omawianego pojęcia wykształciła trzy cechy – poufność, istotność, identyfikowalność, które muszą zostać spełnione łącznie, by dany zespół informacji mógł zostać uznany za Know-How.

  • Termin „poufność” oznacza zbiór informacji, które nie zostały ujawnione, nie są powszechnie znane, czy też łatwo dostępne;
  • Cechę „istotności” należy rozumieć jako ważne i użyteczne informacje, odnoszące się do sposobu wytwarzania produktu lub świadczenia usług;
  • Ostatnią przesłankę stanowi „zidentyfikowanie we właściwej formie”, którą można zdefiniować jako konieczność zmaterializowania posiadanej wiedzy, w taki sposób by umożliwić sprawdzenie posiadania przez nie pozostałych cech oraz by można było stwierdzić, iż nabywca nie jest „nadmiernie ograniczony w wykorzystaniu nabytych informacji”.

Reasumując, informacje mogą być uznane za Know-How jeżeli:

  • Stanowią dobro niematerialne występujące w postaci wiedzy, zebranych doświadczeń, danych z kluczami ich zastosowań, pozwalające na osiągnięcie określonego efektu gospodarczego;
  • Można je przeliczyć na rzeczywistą wartość materialną;
  • Zostały zdobyte w ramach wypracowanego doświadczenia;
  • Mają charakter poufny i istotny;
  • Stanowią zidentyfikowaną wiedzę i utrwaloną we właściwy sposób – dający się przekazać.

Nabycie Know-How a amortyzacja

Know-how jest zbywalne i może być udostępniane na podstawie umów upoważniających do korzystania (np. umowy licencji Know-How) oraz umów przenoszących Know-How.  Rozumiane jako zakres wiedzy i zbiór doświadczeń może być także przedmiotem umowy sprzedaży.

W związku z powyższym zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT amortyzacji podlega wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej. Know-How podlega amortyzacji, jednak musi spełniać następujące warunki:

  • Jest nabyte;
  • Nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania;
  • Przewidywany okres jego używania powinien być dłuższy niż rok;
  • Jest wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddany przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.